www.reko.fora.pl

Steiner

Kto nie był, niech żałuje...
Bardzo fajna gra wojenna, wspaniały teren i taktyczna pogoda.

JOHNY

widziałem fotki na FB, Elvis dzięki za reprezentację!

Sebastian

Dokładnie, czekamy na fotki Andrzeja

Darek Grenadier

To opiszcie proszę szerzej tą przygodę.

Sebastian

Po godnym, jak zawsze u Muszkieterów powitaniu i pogaduszkach do 3.30 , następnego dnia zaprowadzono nas za miasto. Przybyłem w nocy więc okolica była dla mnie zupełnym zaskoczeniem. Nie spodziewalem się , że jest tak urozmaicona. Już przy pierwszym zejściu poczuliśmy lekki niepokój, oczywiście cały czas padało, broń trzymaliśmy z zamkiem pod pachą. Wkrótce dodani nam jegrzy zauważli moździeż na wzgórzu, byłem na lewej flance, zrobilićmy głębokie obejście, tak głębokie, że musiałem zawracać. W tym czasie doszło już do totyczki z jegrami. Byli praktycznie niewidoczni w swych elfich opończach. Musieliśmy dogonić resztę, a przed nami było kolejne podejście, tym razem błotne. Sama wymiana ognia przebiegała spokojnie i była bardzo klimatyczna. Po odpędzeniu Kampfgruppe Steiner zauważyliśmy w dole poruszające się postacie. Było dla nas zagadką kto to. Widoczność była słaba, a Adams z Łukaszem się zapodziali. Początkowo myśleliśmy, że to oni. Okazalo się, że to 52 IR. Dla podpuchy zawołałem "Kommen Sie hier Kammerade" Kurczak podchwycił i też zawołał. Zatrzymali się , co dało nam czas do wycofania się tym bardziej, że jegrzy znowu zaczęli cisnąć. W końcu otoczeni, dołączyli z trzeciej strony wileńczycy, wycofaliśmy się do skupiska głazów , które zostało nazwane "Alamo" . Tam byliśmy już bez szans. Wybiegłem więc w stronę Prusaków krzycząc "Ich bin aus Konitz, est ist in Preusen". W odpowiedzi zatłukli mnie kolbami.

Kurczak

Z mojego punktu widzenia było tak:

W piątek przyjazd na miejsce zakwaterowania położonego niedaleko zamku. Biesiada przy suto zastawionym stole trwała do późnych godzin. Miejscem naszej gry wojennej były okolice rzeki Symsarny - obszar chronionego krajobrazu, kreta rzeczka, gęsty las i właściwie brak płaskiego terenu, ciągle górki i doliny, górki i doliny...kondycja się odezwała . Jako pierwsze wyruszyły wojska rosyjskie i pruskie. Wojsko napoleońskie miało wsparcie w liczbie dwóch jegrów rosyjskich, którzy najwidoczniej mieli dosyć swego cara oraz miejscowego przewodnika bez którego marnie byśmy zginęli (co i tak uskuteczniliśmy)

Wielkim problemem był ciągle padający deszcz, kropla na panewce, i już trudności w oddaniu strzału, dodatkowo teren podmokły, nietrudno o wywrotkę. W miarę dalszego zagłębiania się w teren, następowała cisza w szeregach. Każdy wypatrywał i nasłuchiwał wroga. Jako pierwsze zdobyliśmy pozycję rosyjską z moździerzem - nie zdążyli nawet strzelić- artylerzyści dostali się do nie woli. W tym miejscu razem z Sebastianem i Elvisem tworzyliśmy straż tylną. Kroku przyspieszyliśmy na odgłosy wystrzałów. Dym od prochu tworzył mgłę, która snuła się po lesie i wskazywała miejsce utarczki. Po chwili zauważyliśmy snujące się zarysy sylwetek jegrów od Steinera. Widać ich było jedynie przez ogień idący z ich luf. Swoja rolę wykonali doskonale- skierowali nas na teren gdzie czekały odziały pruskie i rosyjskie. Jako pierwsze zauważyliśmy nadciągający ku nam odział IR 52, i co ciekawe, mimo że nie byli zbyt daleko od nas, nie mogliśmy rozpoznać ich mundurów, widzieliśmy tylko ruch jakiś sylwetek. Zaczęliśmy się wycofywać, co jakiś czas robiąc wypad z ostrzelaniem. Gdy wyszliśmy na skraj lasu zdaliśmy sobie sprawę że miej liczni nie damy sobie rady z wrogiem, tym bardziej że nadciągali Rosjanie- Wileński Muszkieterski Pułk. Naszą jedyną szansą było wielkie zwalisko kamieni, za którymi obraliśmy pozycję. Z każdej strony zaczęły padać strzały. Rozlewisko wody nie było przeszkodą dla wojsk koalicji. broniliśmy się do ostatka...ładownice powoli robiły się puste...w końcu ich bagnety przygwoździły nas, na naszym "forcie"

i ja tam byłem, com widział opisałem powyżej,
pozdrawiam!
Smile

Kurczak

uff ....przynajmniej w części nasze sprawozdania się pokrywają Smile

Sebastian

To jeszcze jakiś koalicjant mógłby coś napisać. Pozdrawiam

Steiner

No to tera ja...
Wyszliśmy 15 minut przed Franco-Polakami. Po dotarciu za miasto, Sławek d-ca wileńczyków, wskazał nam kierunek w stylu "stąd do za 15 trzecia...". Po sforsowaniu niebotycznej góry (różnica wzniesień ponad 115 m) znaleźliśmy drogę, którą miała sie poruszać kolumna francuska. Owszem poruszała się, ale z zupełnie innej strony (element zaskoczenia i wojennego chaosu). Otworzyliśmy ogień, który pomimo padającego deszczu i wilgoci był prowadzony z naszych czterech luf nadwyraz sprawnie. jak to jest, że pochylająć się nad karabinem w celu podsypania panewki, woda z daszka kaszkietu trafia w sam jej środek... Smile

))?
Postanowiliśmy nie dać się zepchnąć w dolinę, więc manewrowaliśmy po grani wzgórza.
Trochę na słuch wystrzałów, spychaliśmy Franco-Polaków w stronę, gdzie spodziewaliśmy się wsparcia. Gdy tylko oddziały związały się walką, wykonaliśmy głębokie obejście na tyły enpla. Udało się, zaskoczenie było pełne. Szare peleryny doskonale maskowały w gęstym lesie spowitym dymem z wystrzałów karabinowych (+2 na kostce za maskowanie - trudniejsi do wykrycia). Razem z IR 52 spychaliśmy przeciwnika w dolinę, tam czekał Pułk Wileński i w kamiennym kręgu pełnym "wystrzelonych" prezerwatyw dokończyliśmy Mielonkę 2011...
Potem przemarsz po kostki w topniejącym śniegu, w padającym non stop deszczu, poprzez klimatyczne wąwozy do miasta, tam po krótkiej przerwie bitewka dla ludu, tym razem po kostki w błocie.
Wiecej takich gier wojennych, i to dosłownie. Oddziały wyruszają w teren, d-cy dostają mapę z zaznaczonym kwadratem dzialania i "się szukamy" to jest dopiero fun... Smile

Steiner

Jeszcze dodam, że po przepysznej obiado-kolacji, wieczorem ruszyliśmy w miasto, ja odpadłem po drugiej knajpie (niedola kierowcy).
Marynowany dorsz rulezzz... Smile

Stosel

To teraz ze storny IR52. Gdy tylko Dteienrowcy dostlai zadanie zajęcia wzgórza reszta koalicyjnej kolumny ruszyla do przodu.Oficer dowodzący mial plany by grupa Steinera zepchenla wzdłuż drogi francuzów na WMP,drogę zgóry miał ostrzeliwać IR52.Przyczajeni nad droga nasłuchiwaliśmy.Gdy rozległy się strzały bylismy przekonani ze zaraz pojawi sie an drodze przeciwnik pędzony przez jegrów.Jednak angle zauwazlismy ze strzały robrzmiewaja za naszymi plecami.Nakazałem odwrócic front.Między drzewami mignęły białe spodniebez czarnych kamaszy-więc Francuz!W pewnym momencie usłyszlismy zdanie po niemiecku-ale padało ze strony gdzie widac było wcześniej "francuza" chwila potem charakterystyczny glos Kurczaka upewnil nas że to ściema.Krótka komenda-Avancieren-napierac!.Rozsypanie wszyk rozprosoznyz aczęlismy naciskać na przeciwnika który ustępowal .W zagajniakch strzelalismy do siebie z paru metrów,do niewoli duało się wziąśc Bonza.Zostawilismy go pod straża grenadiera-który nonszalancko go rozsztrzelal;)Przeciwnki próbował bronic się za kupa głazów.Stwierdziłem że szkoda marnowac amunicje(wszak kazda kula to ksozta dla JKM Króla)i uderzylismy do wlaki wręcz.

Sebastian

Ha, więc moje pokrzykiwania na coś się przydały Smile

Darek Grenadier

Dzięki za wszystkie realcje. Jestem zachwycony i zazdroszczę, mam nadzieję, że WPM przygotuje jeszcze w tym roku podobne imprezy a inni organizatorzy wemą przykład z takiej konwencji.

Steiner

No fakt, trochę brakowało nam ilościowo odpowiednio zmotywowanego przeciwnika... Smile

Remington

Już w planach premarsz doliną Symarny Legii Naddunajskiej. Standardowo tak ze 2 dni przed czerwcową bitwą lidzbarską.